Bill Evans Trio, 1965

Bill Evans is één van de grootste jazzpianisten. Eind jaren vijftig was hij er al bij, toen hij al een toonaangevende rol speelde op Kind of Blue. Daarop wist hij modale muziek prachtig en voorgoed met de jazz te verweven.

Met zijn geraffineerde akkoorden en improvisaties sloeg Evans een brug tussen alles wat er in de jazz vóór hem was gedaan op pianogebied. Van Nat King Cole tot George Shearing, van Tristano tot Brubeck.

Met zijn uitgekiende timing en spacing heeft hij eigen idioom gecreëerd waarin klassieke muziek, moderne improvisatie en swing glansrijk in elkaar overgaan.

Bill Evans’ solo- en trioplaten worden beschouwd als baanbrekend. Pianogrootmeesters van vandaag, zoals Keith Jarrett, Herbie Hancock, Chick Corea en Brad Mehldau haalden er hun inspiratie uit.

Evans’ virtuoze, romantische piano-stijl heeft tegelijk een intensiteit en lichtheid die nog niet eerder was gehoord. Een wellicht nooit wordt geëvenaard. Maar nog steeds wordt gemist.

Van al zijn platen springt Sunday at the Village Vanguard eruit. Dit Bill Evans trio, met bassist Scott LaFaro en drummer Paul Motian, wordt gezien als één van de mijlpalen in de jazzgeschiedenis.

LaFaro was een fenomeen die de rol van de bas opnieuw uitvond en daarmee de jazzwereld op zijn kop zette.

‘I want my trio to sing’ – Bill Evans

Tien dagen na de opnamen van deze plaat, op 6 juli 1961, overleed hij door een auto-ongeluk.

Evans was er kapot van. Zijn muzikale plannen werden daarmee ruw verstoord.

In vijf jaar daarna, ongeveer van 1961 tot 1966, werkte Evans met bassist Chuck Israels en drummer Larry Bunker.

Daarna kwam hij bassist Eddie Gomez tegen, met wie hij elf zeer vruchtbare jaren beleefde. Uit deze periode is echter weinig materiaal bewaard gebleven.

Op YouTube komt er wel eens wat bovendrijven, maar dat is meestal maar tijdelijk. Zo vond ik opnamen van het Bill Evans Trio uit deze periode, voor de Engelse televisie in 1965. Ondanks deze ‘tussenperiode’ van Evans, is het muzikaal zeer interessant.

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

0 gedachten over “Bill Evans Trio, 1965”

  1. Mooi stuk. En man o man, wat blijft Bill Evans toch goed. Gelukkig heeft hij veel opgenomen (verslavingen moesten ook bekostigd worden). Naast “Sunday at the Village Vanguard” staat “Alone” (een van de beste pianosolo jazzplaten ooit) bij mij bovenaan mijn lijst.
    Voor mensen die meer over het leven en vooral werk van Bill Evans willen weten is het boek “Bill Evans: How My Heart Sings” van Peter Pettinger aan te raden.
    Maar laten we vooral zijn muziek niet te veel analyseren. Quote van Bill Evans: “It bugs me when people try to analyze jazz as an intellectual theorem. It’s not. It’s feeling.” And so it is.

    Beantwoorden
  2. Prachtig. Elsa is een van mijn favoriete stukken van Bill Evans. Zo mooi om weer een opname erbij te hebben, die ik nog niet kende. Mijn pianist zal dit ook heel mooi vinden. Ik heb het gedeeld op Facebook. Groet van Lucienne

    Beantwoorden

Plaats een reactie