Tante

Ineens hadden wij een nieuw familielid. Zomaar, van de ene op de andere dag, een tante erbij.

Op de basisschool van mijn zoon was een feest. De hoofdmeester ging trouwen. Dat vierde hij eerst in het weekend, met familie en vrienden. En daarna ‘s maandags op school. Zo konden de pasgetrouwden het in alle rust vieren en tegelijkertijd iedereen ervan laten meegenieten.

Hoe pak je zoiets aan, als hoofd van een school? Ik fantaseerde over de alternatieve scenario’s. Alles op één dag vieren met iedereen tegelijk? Dan heb je honderden gillende kinderen op je bruiloft. Of er juist helemaal niets aan doen op school? Ook geen optie. De vier- tot en twaalfjarigen krijgen er lucht van. Ze trekken je maandenlang aan je jasje met vragen over de trouwauto, de jurk en de ring. Of je zenuwachtig was, toen je ‘ja ik wil’ moest zeggen. Daar zit je niet op te wachten, terwijl je met iemand van de onderwijsinspectie langs de lokalen loopt. Goed bedacht dus, deze verdeling, vonden wij als ouders.

Het trouwfeest op school moet heel leuk geweest zijn. Ten overstaan van zijn collega’s en de scholieren paradeerde het schoolhoofd op maandagochtend met zijn kersverse bruid het schoolplein op, door naar de aula. De zon scheen en iedereen was blij. De schoolkinderen zongen Marry You van Bruno Mars, dat speciaal voor de feestelijkheden was ingestudeerd.

Tussen die kinderen bevond zich ook mijn zoontje, in groep 1. In de weken die voorafgingen aan het optreden, had hij het nummer vaak geoefend, compleet met de vereiste pasjes en ‘moves’. Thuis voor de spiegel. Vooral het woord baby, dat nogal vaak in de tekst voorkomt, zingt hij zoals alleen een vierjarige dat kan. Zonder schaamte en zonder enige bijbedoeling. Daar kunnen wij volwassenen nog wat van leren.

Hij is van de leeftijd waarop je de tekst van Engelse liedjes — op plekken waar dat niet anders kan — zonder enig schuldgevoel mag vervangen door zelfverzonnen woorden. Van something dumb to do maakte hij tante Doe. Omdat hij eigenlijk alleen het refrein zong, en dat tweehonderd keer per dag, werd Tante Doe bij ons thuis een gevleugelde uitdrukking, die klonk als goed gezelschap.

Zoals voor meer dingen geldt: als je het maar vaak genoeg herhaalt, went iedereen er vanzelf aan. Wanneer iemand bij ons thuis ook maar even Tante Doe zegt, beginnen we direct allemaal dat liedje te zingen. Gezellig hoor, Tante Doe, welkom in de familie!