• Door naar de hoofd inhoud

Tom Beek

Home of the brave

  • Blog
  • Agenda
  • Muziek
    • Shop
    • Download
  • Diensten
  • Nieuwsbrief
  • Contact

youtube

Devil’s Pie en het mysterie rond D’Angelo

4 juni 2019

De Nederlandse regisseur Carine Bijlsma maakte Devil’s Pie, een unieke en exclusieve documentaire over D’Angelo. De film draait nu in de bioscoop.

Bekijk hieronder de trailer.

Met zijn albums Brown Sugar (1995) en Voodoo (2000) zette D’Angelo de wereld in vuur en vlam.

Bij het verschijnen van Black Messiah (2014) schreef ik al eerder over de opmerkelijke periode van twaalf jaar waarin hij zijn fans liet wachten.

Documentairemaker Carine Bijlsma bouwde een vertrouwensband met hem op en volgde de zanger twee jaar lang, tijdens de tournee rond Black Messiah.

We zien unieke, nog niet eerder uitgebrachte beelden van D’Angelo, waarin hij ook over zijn moeilijke periode vertelt. Mensen die dichtbij hem staan, zoals Questlove en bassist Pino Palladino, komen aan het woord.

Timo Pisart schreef een goed stuk op 3voor12 over de documentaire. Ook dit artikel van de Volkskrant is de moeite waard.

Een zeldzaam talent en een bijzonder verhaal. Kijken!

44 Shares
Share44
Tweet
Pin
Share

Tags: 3 voor 12, albums, artikel, bioscoop, Black Messiah, Brown Sugar, Carine Bijlsma, D'Angelo, Devil's Pie, documentaire, documentairemaker, film, mysterie, Nederlandse, Pino Palladino, Questlove, regisseur, Timo Pisart, tournee, trailer, Voodoo, youtube

Songs Without Drums

1 april 2019

Alles wat drummer Mischa Porte doet, ademt diepe muzikaliteit uit, gevoel voor detail en een zeldzame toewijding.

Zoals hij nadenkt over de sound en feel van het slagwerk, zo is er maar één.

Op zijn YouTube kanaal doet hij ook bijzondere dingen. Onder de naam Songs Without Drums drumt hij mee met liedjes waar geen drums bijzit.

Wat oudere liedjes. Pop, rock, folk, Americana, whatever. Allemaal liedjes met een verhaal, een eigen sfeer. Wat hij ermee doet, vind ik geweldig!

Micha’s video’s zijn wat crappy. Alsof je bij hem op bezoek bent en het snel filmt met een smartphone. Terwijl hij in opperste concentratie aan het spelen is, voel je zijn toewijding, zijn liefde voor het vak, voor het instrument, voor de klank, voor de muziek.

Wat vraagt het liedje hier? En wat klinkt hier het beste? Is het boem, deng of tsjing? Achtsten of zestienden? Of juist weglaten? Welke sound moet de bassdrum hebben? Hoe meng je het beste met de rest van de instrumenten? Hoe ga je om met vorm en dynamiek?

Mischa weet er wel raad mee.

Voor mij is het bijzonder om iemand te zien met wie ik me zo verwant voel. Ik ben gek van drums. Ik ben gek van die liedjes. En hey, we zijn allebei groot fan van Jay Bellerose, een drummer uit L.A.

Ik ben groot fan van Mischa Porte. Check him out!

32 Shares
Share32
Tweet
Pin
Share

Tags: Americana, bassdrum, drummer, drums, dynamiek, feel, folk, instrument, Jay Bellerose, kanaal, klank, L.A, liedje, Mischa Porte, muziek, pop, rock, slagwerk, Songs Without Drums, sound, video, vorm, youtube

Leonardo Dalessandri en de uitkijktoren van Turkije

7 maart 2019

Dat er elk uur meer dan 500 uur wordt geüpload op YouTube wist u natuurlijk al.

In creatief opzicht is het prachtig, dat YouTube heeft gezorgd voor een enorme aanwas van nieuwe filmmakers. In mijn vorige blog sprak ik mijn bewondering al uit voor één van de vele grote talenten, de jonge Canadees JR Alli.

Het is inmiddels duidelijk dat hij — samen met een hele generatie visual artists — schatplichtig is aan Leonardo Dalessandri en zijn Watchtower of Turkey, de film die in 2014 maakte.

Voor wie ‘m niet kent: geniet van deze emotionele, indrukwekkend video die op alle fronten raakt.

0 Shares
Share
Tweet
Pin
Share

Tags: 2014, Leonardo Dalessandri, Turkije, uitkijktoren, video, visual artists, Watchtower of Turkey, youtube

JR Alli, virtuoos in beeld en geluid

12 februari 2019

Sinds kort ben ik fan van JR Alli. Op het YouTube-kanaal van de 20-jarige Canadees vond ik de video New York — Don’t Blink, die ik inmiddels tientallen keren heb bekeken.

Laat deze YouTuber even je ogen en oren wegblazen in een anderhalve minuut durende achtbaan van sound and motion.

Wat maakt de video’s van JR Alli’s nu zo bijzonder? Dat zijn meerdere dingen tegelijk.

Allereerst heeft hij een goede smaak. Daarover valt natuurlijk te twisten. Maar ik vind zijn beelden goed gekozen, tot de verbeelding sprekend en mooi gevarieerd. Een skyline, straattafereel, portretten, alles komt voorbij.

Maar zijn werk is natuurlijk veel meer dan alleen foto’s, het is motion. Zijn skills met Lightroom, Premiere en Adobe After Effects zijn fenomenaal. En het belangrijkste: alles in dienst van het verhaal.

Verhaallijnen

Verhalen vertellen doet-ie virtuoos. In New York — Don’t Blink word je na een korte, veelbelovende introductie in hoog tempo meegenomen in de energie van de stad. Even later adem je alweer rustig uit, wanneer je de skyline in je opneemt vanuit een helicopter en vanaf de daken. Dan gaan we underground. Weer die snelheid.

Hij kiest zijn woorden zorgvuldig. Daarmee geeft hij richting en betekenis aan zijn video’s. Hij maakt ruimte om te reflecteren en om je als kijker te identificeren met hem; hijzelf komt steeds als verlegen held uit de bus. Nóg een stuk gereedschap waar hij goed raad mee weet. En waarmee hij de spanning steeds verder weet op te bouwen.

Na 1 minuut en 27 seconden laat JR Alli in totale verbijstering achter. What just happened?

Sound design

De manier waarop hij zijn video’s monteert is heel bijzonder. Hij laat het beeld naadloos aansluiten op het geluid — en andersom, wanneer de muziek leidend is. Zijn sounddesign is tot op de frame nauwkeurig.

De video’s van JR Alli zitten vol met subtiele geluidjes die de beeldenreis tot leven wekken, swooshes, geluidseffecten die je een gevoel geven van positive expectancy (is dat goed Engels?). In zijn tempowisselingen gaan beeld en geluid altijd hand in hand. Hij maakt gebruik van anticipatie. Daardoor ervaar je elke keer een wow gevoel, bij zo’n verrassende, uitgekiende overgang van de ene bestemming naar de andere. Voor je het weet, heb je tientallen plekken bezocht, allerlei mensen ontmoet. Dan heb je een stad gezien zoals je er nog nooit naar hebt gekeken.

Visual storyteller

JR Alli leidt ons door het verhaal heen. Je vergeet alles: waar je bent, wat je gezien hebt. Terwijl je geen detail wil missen. Terwijl het eigenlijk veel te snel gaat. Dat geeft een bepaalde spanning. Bij hem zit ik steeds op het puntje van mijn stoel.

Met zijn werkwijze kiest hij niet de makkelijkste weg. In New York — Don’t Blink telde ik maar liefst 94 verschillende clips. Dat is complex! Ook een teken dat hij de verhaallijnen goed overziet.

Mijn conclusie als video newbie: door zijn stijl werkt JR Alli in de hand dat we de overgangen niet als hard ervaren. Integendeel. Het is de manier waarop hij het vertelt. Hoe hij er één geheel van maakt, is groots. Een visual storyteller van ongekend niveau.

JR Alli is zeker niet de enige, en zeker niet de eerste met deze stijl en deze skills. Maar voor mij staat vast: hij is een groot kunstenaar. Bekijk hieronder zijn video over Londen, ook al geniaal.

Voetnoot: het is me inmiddels duidelijk dat JR Alli schatplichtig is aan Leonardo Dalessandri. Vooral door de edits zette hij met zijn emotionele, indrukwekkende Watchtower of Turkey uit 2014 de trend voor een hele generatie visual artists.

2 Shares
Share2
Tweet
Pin
Share

Tags: Adobe, After Effects, analyse, beeld, frame, geluid, geluidseffecten, helicopter, JR Alli, kunstenaar, Lightroom, Londen, motion, New York, positive expectancy, Premiere, skyline, sound, sounddesign, swooshes, tempowisselingen, The Big Apple, Underground, youtube

Hoe Ed Sheeran per ongeluk de grootste hit van 2017 schreef

3 januari 2018

Zelfs als je het hele jaar onder een steen hebt gelegen in de bergen van Patagonië, was er geen ontkomen aan The Shape of you.

Sinds 6 januari 2017, de dag waarop het nummer van Ed Sheeran officiëel uitkwam, is het met bijna drie miljard views op YouTube en zo’n anderhalf miljard streams op Spotify één van de meest succesvolle liedjes van het jaar.

The New York Times vroeg(en) Sheeran en co-schrijver Steve Mac en co-producer Johnny McDaid over ‘the making of’. Ook voor diegene die niet van zijn muziek houden, geven dit artikel en de exclusieve video een interessante en vermakelijke kijk op het maken van een liedje.

In december 2015 kondigde de toen 24-jarige Brit aan dat hij zich zou terugtrekken uit de media. Fans werden intussen op de hoogte gehouden via Twitter en Facebook. Ook Snapchat speelde een belangrijke rol in de buzz.

Uiteindelijk bracht hij op 6 januari 2017 een zogenaamde double lead single uit, die meteen de hitlijsten domineerde.

In Nederland stond The Shape of you maar liefst 15 weken op nummer één, een record.

Er zijn nog meer opmerkelijke dingen te vertellen over de monsterhit.

Sheeran schrijft regelmatig liedjes voor anderen. Toen hij The Shape of you schreef, had hij alle liedjes voor zijn eigen album Divide al klaar. Deze was oorspronkelijk bedoeld voor Rihanna, maar gaandeweg besloot het trio dat het nummer voor Ed zelf was bestemd. Met alle gevolgen van dien, voor de tekst.

Het liedje is opgebouwd rond een aanstekelijke, marimba-achtige hook van Steve Mac in een medium latin/r&b tempo (96 bpm), die het hele nummer doorloopt, waardoor een aangenaam verslavend trance effect ontstaat, dat bijna Caribisch aandoet.

De zanglijn is losjes om de hook heen geconstrueerd, waardoor zowel in de melodie als in de ritmiek continu spanning ontstaat. Het liedje swingt de pan uit, terwijl het tegelijk ingetogen/ingehouden klinkt. De spanning bouwt steeds op, maar ontlaadt niet.

Toeval en ‘per ongeluk’ dekken de lading niet. Misschien is ‘terloops’ een beter woord. Ed Sheeran bevond zich blijkbaar in een onoverwinnelijke flow toen hij dit schreef. Wat een held!


Met dank aan Niels Aalberts/EHPO.

87 Shares
Share61
Tweet10
Pin
Share16

Tags: Ed Sheeran, facebook, Johnny McDaid, Rihanna, Snapchat, Spotify, Steve Mac, The New York Times, The Shape of you, twitter, youtube

  • Go to page 1
  • Go to page 2
  • Go to page 3
  • Go to page 4
  • Go to Next Page »
© 2005-2019 Tom Beek | saxofonist, tekstschrijver, consultant | +31655167321 | post@tombeek.nl
KvK Utrecht 30208472 | Teksten: Creative Commons BY-NC-ND | Privacy