In 2016 kwam saxofonist John Coltrane weer even in het nieuws. Aanleiding was de film Chasing Trane, met muziek en beelden van hem die nog nooit eerder zijn uitgebracht. Deze documentaire is NU te zien op Netflix. Je weet nooit voor hoelang, dus kijken!
Over het spel, het werk, het persoonlijke verhaal en de spiritualiteit van Coltrane is al zoveel gezegd en geschreven. Dit jaar is het vijftig jaar geleden dat hij overleed; zijn muziek wordt nog steeds op grote schaal bewonderd, genoten en gevierd. Dat doet me deugd. Het onderstreept de reikwijdte van zijn muziek en van zijn boodschap. Niet dat iemand daar ooit aan twijfelde.
‘Elke minuut die je besteedt aan John Coltrane is goed besteed‘, staat er bij mij in de studeerkamer op een tegeltje. Hoewel ik in zijn oeuvre mijn voorkeuren heb, vind ik in zo’n film eigenlijk alles prachtig. Ik ben dankbaar met alles wat ik van hem meekrijg. Of het al eerder heb gezien of niet, maakt me eigenlijk weinig uit.
Toch weet ik niet goed wat ik ervan moet denken. De documentaire biedt geen nieuwe feiten of verrassende invalshoeken. Er wordt ook niet diep ingegaan op zijn muzikale keuzes. Bill Clinton vind ik een toffe peer, maar waarom hij zo nodig moest worden geïnterviewd is mij een raadsel. Liever had ik wat meer gehoord van serieuze muzikale geestverwanten, zoals Charles Lloyd en Branford Marsalis.
Wie de introverte stem van Coltrane kent uit interviews, zal zich waarschijnlijk lastig kunnen verplaatsen in de stem van Denzel Washington — hoe hoog ik hem ook heb zitten. Eigenlijk pretendeert Chasing Trane (‘the definitive documentary’) heel wat, maar voegt de film weinig toe aan wat we al wisten.
De geluidfragmenten zijn ook te kort om de spanning die Coltrane’s muziek zo kenmerkt, in alle rust uit te serveren. De film lijkt daardoor wat haastig gemonteerd.
Maal je daar niet om, of ben je nog relatief onbekend met zijn werk en zijn verhaal, dan is Chasing Trane natuurlijk prachtig. De film zit verweven met bezielde klanken van de visionaire virtuoos. De bijdragen van Sonny Rollins, Jimmy Heath, Benny Golson en Wayne Shorter zijn geweldig. Zeven kwartier lang Coltrane, hoera! Een aanleiding om weer van zijn muziek te genieten: altijd goed. Enjoy!
