Michael Brecker Quindectet live in Japan

In februari 2004 gaf meestersaxofonist Michael Brecker een aantal concerten in Japan met zijn Quindectet. Daarover maakte Peter Freed een korte film.

Het idee voor dit grote ensemble begint wanneer Brecker en arrangeur Gil Goldstein besluiten om samen te gaan werken. Enkele jaren daarvoor gaf Brecker een aantal concerten in Engeland met een groot ensemble, gearrangeerd door Goldstein. Brecker vond dit zo inspirerend dat hij een aantal nieuwe stukken schreef voor deze bijzondere bezetting. Goldstein hielp hem met orkestreren, werkte de muziek verder uit en bedacht backgrounds erbij. Dit leidde tot het album Wide Angles (2003).

Na de release van het album kreeg Brecker het voor elkaar om met zijn vijftienkoppig gevolg naar Tokyo af te reizen voor een aantal concerten. Daar traden ze een kleine week op in de wereldberoemde jazzclub The Blue Note.

Vijftien

Vier strijkers, drie koperblazers, twee houtblazers en een fluitist, aangevuld met ritmesectie van piano, gitaar, bas, drums en percussie. Dat is Brecker’s Quindectet. Een soort mini Metropole Orkest eigenlijk.

De muziek van het quindectet op Wide Angles is een prachtige verzameling hippe, verrassende en verhalende muziek met Brecker uiteraard als solist en het ensemble in de rol van big band (maar dan heel anders van klank). Brecker heeft het zelf vooral over textures. Gewaagd en zeer geslaagd.

Vervreemdend is de plaat zeker niet: er is een onmiskenbare swing en groove. De composities en arrangementen geven de luisteraar voldoende houvast.

In de loop van de tijd ontstond er ook soloruimte voor individuele leden van het ensemble, stuk voor stuk fantastische musici. Sommige behoren tot de top in New York zoals Robin Eubanks en Roger Rosenberg.

Voor het ongelooflijke drumtalent Antonio Sanchez was het na zijn samenwerking met Pat Metheny op Speaking of Now de tweede keer dat hij zich internationaal in de kijker speelde.

Toewijding

Brecker is hier in de de vorm van zijn leven. Vurig, virtuoos, origineel, speels, ongedwongen, gedreven en toch beheerst. Zijn technisch meesterschap over de saxofoon is van duizelingwekkend niveau, zowel technisch als melodisch. Hij speelt met lichtheid, diepte en precisie. Zijn enorme bezieling klinkt overal doorheen; zelfs de grootste scepticus weet hij te raken met zijn lyrische, doorleefde spel. Ook al toen hij tegen de vijftig liep, nam hij af en toe klassieke saxofoonlessen en bleef zich steeds ontwikkelen. Wat een toewijding, wat een voorbeeld, wat een inspiratie is deze man.

Wat ik hier ook heel mooi aan vind, is de manier waarop er over Brecker wordt gesproken. Hij moet een heel bijzonder mens zijn geweest. Een beetje het gevoel hebben alsof je er heel dichtbij bent, dat is bij de muziek van Michael Brecker een groot kado.

De musici tijdens deze concerten: Michael Brecker (tenor sax), Gil Goldstein (piano, accordeon), Alex Sipiagin (trompet), Peter Gordon (French Horn), Robin Eubanks (trombone), Bob Sheppard (fluit), Dan Willis (hobo), Roger Rosenberg (basklarinet, bariton sax), Joyce Hammon (viool), Meg Okura en Lois Martin (viola), David Edgar (cello), Adam Rogers (gitaar), Boris Koslov (contrabas), Antonio Sanchez (drums) en Danny Sadwick (percussie)

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

0 gedachten over “Michael Brecker Quindectet live in Japan”

Plaats een reactie