Van 15-22 november ben ik in Japan voor drie concerten met het Jazz Orchestra of the Concertgebouw. We spelen het programma Scribblin’ met muziek van trompettist en goede vriend Jan van Duikeren. Frisse, funky jazzmuziek van de cd Fingerprint, bewerkt voor big band.
Blue Note Tokyo
Gisteren traden we op in Tokyo in de Blue Note, een van de mooiste jazzclubs die ik ooit heb gezien. De sfeer is geweldig. Het is rustig en stijlvol. Bezoekers worden echt in de watten gelegd. Voor de muzikanten is het minstens zo goed geregeld. Op elke hoek van de club staan minstens vier man personeel met water en snacks, vriendelijk te lachen en te applaudisseren, standby om alles voor je te doen.
Ongekend om zo’n aandachtig publiek te hebben. De mensen zitten met hun neus bijna bovenop het orkest. Ze zijn muisstil. Tot ze eenmaal mogen klappen, dan houden ze bijna niet meer op. Kortom: respectvol en hartverwarmend van de directeur tot en met de buschauffeur. Zoals alle Japanners die ik ontmoet, trouwens.
Orkest
De Jazz Orchestra of the Concertgebouw speelt met tien invallers, maar dat zijn zeker niet de minsten. De liedjes van Jan van Duikeren zijn superleuk om te spelen, we hebben veel lol op en naast het podium en iedereen is in topvorm. De aankondigingen van Henk Meutgeert (de dirigent) zijn hilarisch. Henk heeft een paar prachtige arrangementen gemaakt, samen met Rob Horsting.
Gisteren speelden we met een tweede featured soloist, de mooiweer-gitarist Lee Ritenour uit L.A. (die overigens van de sokken werd gespeeld door Martijn). Grappig was, dat onze pianist Hans Vroomans (invaller voor Peter Beets) nogal lijkt op Lee Riteour en enkele keren voor hem werd aangezien. De sfeer in de groep is erg goed. Zie ook mijn blog met foto’s achter de schermen.
Woensdag spelen we nog met de big band in Kawasaki, ook met Lee Ritenour. Na drie dagen reizen, wachten, hard werken (tussendoor ben ik nog aan de laptop bezig om wat lopende klussen af te maken, zoals het artwork van mijn nieuwe cd!), lekker spelen en vechten tegen de jetlag, is het nu tijd om even te relaxen.
Bekijk ook de foto’s van achter de schermen.
Heb je ook videomateriaal Tom? Je hebt mij nieuwsgierig gemaakt….
Helaas geen video-materiaal Michiel. Dat mocht niet 🙂
Tom!! Allerlei gefeliciteerd!!!:).
Enneh,…respectvol als jij bent zou ik zeggen; mooie term hoor!
Wat ziet t er mooi en goed uit allemaal!! Hoop te horen..!!..(in de beeedste zin der betekenis hè)
Liefs Barbara
Hee Barbara, dankjewel!
Goed verhaal, Tom. Inspirerend te lezen dat de VOF mentaliteit voortleeft via de jazz. Wel een beetje respect graag voor ‘mooi weer gitarist’ Lee Ritenour die Rio Funk maakte toen jij nog aan je speen lag te kluiven
;-/). Succes en plezier daar en doe de groetjes van mij aan Hans als je wilt!
Een beetje meer respect voor Lee Ritenour mag inderdaad wel, hij speelt
prachtig gitaar
Zo, dat is gelijk van repliek bedienen! 🙂
Oops VOC bedoel ik..
Gaaf, leuk om te lezen.
Ha Tom,
Mooi om te lezen dat het JOC goed gaat in Japan. Doe Frans de groeten van mij… Ennne, wel netjes Japans eten he?!
HGRob.