JR Alli, virtuoos in beeld en geluid

Op YouTube kwam ik de video New York – Don’t Blink tegen. Ik was er zó door gefascineerd, dat ik de video helemaal heb uitgekleed.

In Don’t Blink word je na een korte, veelbelovende introductie in hoog tempo meegenomen in de energie van de stad.

Je kijk even vanuit een helicopter naar de skyline en voor je het weet ga je underground. Af en toe ademhalen en door. Het verslapt geen seconde.

Zijn woorden klinken als poëzie. Ze geven richting en betekenis. Ze geven ruimte om te reflecteren. Als kijker identificeer je je onbewust met de hoofdpersoon. JR Alli is de verlegen held.

Na een anderhalve minuut durende achtbaan van sound and motion laat hij je in totale verbijstering achter. What the hell just happened?

Beeldenreis

Nog een keer kijken. De 20-jarige Canadese YouTuber heeft een goede smaak: zijn beelden spreken tot de verbeelding.

Een skyline, een straattafereel, portretten, dichtbij en veraf, dag en nacht, alles komt voorbij. Die variatie maakt zijn video rijk en prettig om naar te kijken.

Maar hij is vooral een meester van overgangen; die zijn virtuoos. En in dienst van zijn verhaal.

Sound design

JR Alli laat het beeld naadloos aansluiten op het geluid – en andersom, wanneer de muziek leidend is.

De video’s zitten vol met subtiele geluidjes die de beeldenreis tot leven wekken, swooshes, geluidseffecten die je een verwachtingsvol gevoel geven. Beeld en geluid zijn tot op de frame nauwkeurig en gaan bij hem altijd hand in hand – let er maar eens op.

Hij maakt ook gebruik van anticipatie. Daardoor ervaar je elke keer een wow gevoel.

Let ook op de tempowisselingen. JR Alli speelt ermee. Hij leidt ons door het verhaal heen. Je vergeet alles: waar je bent, wat je gezien hebt. Terwijl je geen detail hoeft te missen. Terwijl het eigenlijk veel te snel gaat. Dat geeft een bepaalde spanning. Dat doet hij knap.

Het risico van zijn aanpak is dat het te snel gaat. Dan verlies je de connectie met de kijker; dat maakt de veelheid aan beelden oppervlakkig. Maar dat laat hij niet gebeuren. Hij kiest niet de makkelijkste weg.

Overgangen

Nog een keer. Nu met een vergrootglas. In New York – Don’t Blink telde ik maar liefst 94 verschillende clips. Hoe hij er één geheel van maakt, is groots.

Ben alleen benieuwd of hij zichzelf altijd als verlegen held zal kunnen blijven positioneren in zijn eigen films; daar zitten toch grenzen aan.

Verder

JR Alli is zeker niet de eerste met deze stijl en deze skills. Leonardo Dalessandri ging hem voor, die met zijn emotionele, indrukwekkende Watchtower of Turkey uit 2014 de trend zette voor een hele generatie visual artists.

Tip: bekijk ook zijn video over Londen, minstens zo geniaal.

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

Plaats een reactie