Het afscheid van Jacques Brel

Over weinig onderwerpen lopen de meningen zo uiteen als muziek. Er zijn meer Spotify playlists dan bewoners op deze aarde.

Over één ding zijn we het wel met elkaar eens: muziek is emotie.

Als er één man mij altijd, onmiddellijk en rechtstreeks, in het hart weet te raken, dan is het wel Jacques Brel.

De geladenheid, de intensiteit, de ongekende heftigheid van zijn performance geven mij gegarandeerd kippenvel.

Hij is uniek, geweldig, ongeëvenaard.

In 1966, na een stormachtige, heroïsche carriere, besloot hij te stoppen met zingen. Zijn afscheid vierde hij met een concert in de prachtige concertzaal Olympia in Parijs.

Dat werd misschien wel zijn meest legendarische optreden. Hij zingt alsof zijn leven er van afhangt.

Kijk mee naar één van de grootste artiesten die ik ken.

Als we allemaal hetzelfde mooi zouden vinden, kun je tenslotte nooit meer ergens door verrast worden. Graag gedaan.

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

0 gedachten over “Het afscheid van Jacques Brel”

Plaats een reactie