Deze maand is het precies zeven jaar geleden dat één van mijn allergrootste helden Michael Brecker overleed. Ik groeide op met zijn muziek. Ik mis hem nog elke dag.
Hoe beschrijf je zo’n onvoorstelbaar goede muzikant, die zoveel impact heeft gehad, die zoveel mensen heeft weten te raken met zijn ongelooflijke talent? Het is moeilijk voor te stellen dat hij er niet meer is. Dat er geen nieuwe Michael Brecker-platen meer zullen zijn, of concerten.
Eén van mijn favoriete Brecker-tracks is Everyday I thank you van het album 80/81 van Pat Metheny.
Vanwege de (nog steeds) enorme belangstelling voor dit album, gaf Pat Metheny onlangs een interview met achtergronden over 80/81. Daarbij vertelt hij ook over Brecker – erg interessant. Het interview staat op Vimeo, zie onder.
Maar.. zoals Bram Vermeulen zo mooi zei: ‘Dood ben ik pas, als jij mij bent vergeten’. Gelukkig heeft Brecker ons veel moois nagelaten, waar we nog héél lang mee voort kunnen.
Wie kan het beter verwoorden dan zijn eigen broer Randy. Hier een quote uit zijn artikel op Jazztimes:
‘His greatest playing transcended idioms or genres. It was an absolute marriage of incredible technique with deep feeling and soul. People came away forever transformed by those performances.’ — Randy Brecker
Hartelijk dank hiervoor.