En toen had ik ineens vijf beroepen

Geen idee wat er nu eerder was: het beeld, de muziek of de taal, maar mijn leven is altijd een aaneenschakeling geweest van liefhebberijen, hobby’s en andere obsessies. Geboren uit nieuwsgierigheid, voortkomend uit de honger om te ontdekken en te ervaren. Of gewoon, just for fun. Dat ik er geld mee kon verdienen is bijzaak.

Welkom in mijn leven. Synthesizer programmeren? Eitje. Muziek bij video? Tuurlijk. Portretfotografie? Gaan we regelen. Script nodig voor je toneelstuk? Kan ik. Webshop bouwen? Geen probleem. Ontwerp drukklaar maken? Doe ik ook. Schrijven voor een tijdschrift? Sure. Video portret? Pak je agenda. Beats produceren? Kom maar door. SEO teksten nodig? Morgen in je mail.

saxofonist schrijver webdesigner fotograaf

Rond mijn achttiende twijfelde ik: zal ik nu jazzsaxofonist worden of copywriter? De muziek was concreter en urgenter. Binnen een paar jaar was mijn leven uitgegroeid tot een bont spektakel van artistieke en professionele activiteiten: muziek bedenken, componeren, arrangeren, opnemen, produceren, live spelen, theater, studio, corporate projecten, muziek bij commercials, lesgeven.

Schrijven deed ik altijd al, voor mezelf, later in opdracht, zo werd het langzaam een deel van mijn bedrijf. Websites bouwen: zelfde verhaal. In 2005 begon ik voor mezelf, later voor vrienden, vijftien jaar later voor inmiddels honderden klanten. Foto’s en video’s? Ook superleuk. Dat leidde ook weer tot opdrachten. Vormgeving heb ik mezelf aangeleerd om mijn eigen cd hoesjes en posters te maken.

Vijf parallelle werkelijkheden die elkaar niet lijken te bijten. Op een bepaald moment raakte ik ermee in de knoop. ‘Dit kan niet’, zei ik tegen mezelf. ‘Je kunt niet meerdere beroepen tegelijk hebben en overal goed in zijn. Dan doe je alles half.’ Maar ermee stoppen was ook geen optie. Ik had er plezier in, bleef opdrachten krijgen, ik bleef groeien, ontdekken, ontwikkelen. De breedte in, de diepte in. Als je eenmaal van iets houdt, kun je niet zomaar terug.

En toen, ineens, was ik er klaar mee, om ermee te zitten. Accepteren was de oplossing. Ik besloot: ‘Ik vind heel veel dingen leuk. Dit is wie ik ben. Als iemand daar problemen mee heeft, dan heeft-ie pech.’ Ik kan al die dingen wel ná elkaar en náást elkaar doen. Serial tasking noemen ze datDie afwisseling vind ik leuk. Zo gaan we het doen.

En toen was het goed. Mooie dingen maken. Eén grote, creatieve ontdekkingsreis. Met inspirerende mensen om me heen. Ik geniet onderweg van het uitzicht. En de eindbestemming is nog lang niet in zicht.

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

4 gedachten over “En toen had ik ineens vijf beroepen”

  1. Gelukkig, ik ben niet de enige die gek is op ‘serial tasken’! Ik maak beroepsmatig foto’s, video’s, schrijf (voor vele doelgroepen, journalistiek en commercieel), redigeer, geef vorm (en regel drukwerk), musiceer (als hobby) op tenorsax en fluit (beetje gitaar), ben handyman en ook nog geluidstechnicus. Ben vast nog iets vergeten… Never a dull moment

    Beantwoorden
  2. Yup! Meer dan herkenbaar. Ik ben zangeres, geluidsvrouw, booker, personal coach, filmer, video editor, webmaster, redacteur, tekstschrijver, marketeer én echtgenote. En ik geniet ervan met volle teugen. Ook nu. Ik noem het “ondernemen”.

    Beantwoorden
  3. Ik vind dat knap, hoe je die dingen kunt afwisselen. Ik heb zelf ook wel meerdere vaardigheden, maar kan niet op commando ertussen wisselen, ik moet er voor in de stemming zijn. En dat werkt dus niet als je het beroepsmatig zou willen doen.

    Beantwoorden

Plaats een reactie