Een repetitie met Bill Evans (1966)

In de herfst van 1966 was Bill Evans in Denenmarken voor een tv-optreden. Met vernieuwde energie.

Zijn bassist Chuck Israels had hij kort daarvoor ingeruild voor de jonge, virtuoze Eddie Gómez, die net afgestudeerd was van Juilliard. Diens lenigheid en percussieve stijl deden denken aan Scott LaFaro.

Het was een muzikale stap die de pianist weer vleugels had gegeven. Ze zouden uiteindelijk meer dan tien jaar met elkaar spelen.

Samen met de Deense drummer Alex Riel begeleidden Evans en Gomez op 25 oktober 1966 de Zweedse zangeres Monica Zetterlund.

In deze film, opgenomen in de tv-studio van Danmarks Radio, vlakbij Kopenhagen, kijken wij mee naar de repetitie, in prachtig zwart-wit.

De stukken die worden gespeeld zijn: Autumn Leaves, Very Early, If You Could See Me Now, Who Can I Turn To en Five. De video is afkomstig uit het privé-archief van Alex Riel.

Met zijn inventieve ‘rootless’ voicings, zijn lichte, percussieve swing en zijn schitterende orkestraties van standards, had Bill Evans het moderne piano-trio op de kaart gezet als volwaardig genre.

Invloeden van George Shearing, Oscar Peterson en Monk zijn hier ook goed hoorbaar. Het spel van Bill Evans wordt gezien als ‘de norm’ van vele generaties jazzpianisten, tot op de dag van vandaag.

Hem aan het werk zien, te horen spelen: dat maakt deze video intiem en heel bijzonder. Voor fans (als ik) zijn zelfs de alledaagse conversaties leuk! Omdat híj het is. Omdat hij altijd zo ongelooflijk mooi speelt.

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

Plaats een reactie