De ontembare bravoure van Hans Dulfer

Het was halverwege jaren tachtig, ik raakte net geïnteresseerd in jazz en Hans Dulfer was all over the place. Hij trad overal op, schreef heerlijke, controversiële stukken in zijn boeken en in Muziekkrant OOR en was directeur van Paradiso. Ik had hem horen spelen in De Kroeg in Amsterdam.

Alles aan hem was groot: zijn gebaren, zijn saxofoon, zijn geluid en zijn grote mond. Ik vond hem meteen sympathiek. Die heeft er plezier in, dacht ik.

Zijn radioprogramma In the Midnight Hour bij de VPRO was voor mij een opening naar de jazz. Hij draaide ook fantastische rhythm & blues-platen van artiesten waar ik nog nooit van had gehoord. Hij praatte over jazz — en over tenorsaxofonisten in het bijzonder — alsof hij het over zijn favoriete gerecht had. Doorleefd. Een kenner.

No-nonsense

In de jaren negentig veroverde hij Japan. Niet met ouwelullenjazz. Maar met dansmuziek. Welke muzikant doet hem dat na? Geweldig toch.

Als sessiemuzikant speelde ik ooit mee op één van zijn platen. Ik vond het een eer. Dulfer was hip. En dat zal hij altijd blijven.

Met zijn statement Oorlog in de onderwereld (lezen!) uit 2007 nodigde Dulfer iedereen uit zijn muziek gratis te downloaden. Als eerste veegde hij de vloer aan met graaiende platenmaatschappijen. Hiermee was hij zijn tijd ver vooruit.

In de rommelige, verzuilde Nederlandse muziekwereld vol ego’s en doorgedraaide hippies is Dulfer’s morsige no-nonsense aanwezigheid altijd verfrissend. Geen intellectueel geneuzel maar wijsheid van de straat. Speelplezier staat voorop. Entertainment. Het leven is al ingewikkeld genoeg. Hup, nog een keer de saxofoon in de lucht. Het publiek komt altijd als winnaar uit de strijd. Dan ben je een groot artiest. Love him.

Enkele weken geleden vierde Hans Dulfer zijn 75e verjaardag. Het grote geluid is gebleven. En de bravoure. Ik hoop dat we nog heel lang van hem kunnen genieten!

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

0 gedachten over “De ontembare bravoure van Hans Dulfer”

Plaats een reactie