Trompettist Ambrose Akinmusire won in 2007 de Thelonious Monk International Jazz Competition en bracht een jaar later zijn debuut Prelude to Cora uit. Daarna werd hij gestrikt door het legendarische jazzlabel Blue Note.
Ambrose heeft alles. Een prachtige, gedreven toon die ráákt, een duizelingwekkende techniek en niet te vergeten: sterke eigen stukken. Hoewel hij de moderne jazztraditie — ook die van de laatste vijftien jaar — onmiskenbaar met zich meedraagt, klinkt zijn aanpak fris en indrukwekkend. Hij onderscheidt zich door een duidelijke en inspirerende muzikale richting, die hij brengt met een sterke emotionele intensiteit en overtuiging.
Op Blue Note bracht hij zijn tweede album When the Heart Emerges Glistering (2011) uit. Een ijzersterke plaat.
Hiermee stelt hij zich nadrukkelijk op als de grote jazzbelofte van de intellectuele generatie, zonder ermee te dwepen. Zijn nummers zijn lyrische, virtuoze bouwwerken om in te verdwalen. Het is authentieke muzikale poëzie van een melodicus die mij als luisteraar geen moment verveelt. Hou hem in de gaten!
Aan het begin van de pauze van zijn laatste Bimhuis concert verzuchtten een paar glazig kijkende conservatorium studenten in het publiek: “Wow. Wat is hier nog aan toe te voegen”.
Akinmusire ondertussen had alle aanwezige trompettisten gemaand bij hem langs te komen in de pauze omdat hij technische problemen met zijn instrument had.
En na de pauze voegde hij er nog HEEL VEEL aan toe. Ben bang dat de bewuste studenten hun studie hebben gestaakt…