Verdrinken in 'Night and Day' van Joe Jackson

Ik zat nog in de brugklas toen een jongen op school Real Men zong. In zijn eentje aan de piano, leek me doodeng. Maar het was prachtig. De dag erna had ik Night and Day van Joe Jackson meteen gekocht. In de Free Record Shop hadden ze ‘m alleen op cassette.

Binnen een paar weken kende ik alle liedjes uit mijn hoofd. Toen ik de lp in handen kreeg, zag ik die prachtige hoes.

Kijk daar staat-ie in het midden: Joe Jackson. Een synthesizer. Een basgitaar. Een asbak, een oude plaat. En kijk, een saxofoon. Zou Joe die zelf spelen? Waren ze aan het repeteren? Was dat gewoon bij hem in de woonkamer? Of was het een studio?

Urenlang staarde ik naar de lp-hoes. Ik fantaseerde hoe het zou zijn om zelf muziek te maken. Dag en nacht in zo’n repetitiehok. In een stad vol mensen, muziek en mysterie.

Wat ik in deze muziek hoorde en wat ik toen allemaal in deze foto zag, is eigenlijk veel meer dan de hoes zelf. Hoe ik naar deze muzikanten keek, vol verwondering en verwachting, daarin zat alles samengevat wat nog zou gaan komen. Wanneer ik de muziek van Night and Day hoor, zie ik die hoes voor me, tot in detail. En dan zie ik een deel van mijn leven erin terug. Alles wat ik toen wilde, alles wat ik hoopte en alles wat ik vreesde.

Hoe ik dacht dat muzikantenleven eruit zag? Midden in de nacht op de trein wachten met je instrument losjes onder je arm. Urenlang de knoppen draaien van een synthesizer, om precies dat ene geluid te maken dat je in je hoofd hebt. Samen nummers schrijven. Sjekkies roken. Dag en nacht spelen. Terloops blikken uitwisselen met de meisjes, die dat allemaal prachtig zouden vinden.

Op Night and Day maakte Jackson zijn eigen muziek. Hij had kritiek op de wereld, hij zag het anders. Hij bedacht en maakte alles zelf. Joe Jackson was mijn held — en dat is hij nog steeds.

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

0 gedachten over “Verdrinken in 'Night and Day' van Joe Jackson”

Plaats een reactie