Peter Bernstein, architect van melodieën

In juni 1994 was ik in New York. In jazzclub Visiones, in de wijk Greenwich Village, ging ik luisteren naar het Larry Goldings Trio.

Op zijn Amerikaans: zeven dollar entree inclusief drankje voor één set, aan een eettafel. Met mijn witte Aiwa-walkman-met-microfoon nam ik stiekem een set op.

De club bestaat al lang niet meer. Maar de opnamen zijn – voor zover dat kan met cassettebandjes – vereeuwigd.

This is New York baby, de eredivisie van de jazz! Het trio was fenomenaal in vorm: drie jonge honden van ongeveer mijn leeftijd, nog aan het begin van hun geweldige carriere. Om ze in zo’n intieme setting te horen maakte veel indruk.

Sindsdien heeft gitarist Peter Bernstein een speciale plek in mijn hart. Zijn spel heeft alles wat ik gaaf vind aan jazz.

Peter Bernstein werd begin jaren negentig bekend als generatiegenoot van Larry Goldings, Bill Stewart, Brad Mehldau en Joshua Redman.

Bernstein – of Bernie – is zeer bescheiden. Maar een voorbeeldig muzikant. Zijn spel heeft voor mij een diepte en zeggingskracht die ik maar bij weinig spelers ervaar.

Een goddelijke timing. Schitterende, swingende, rake noten. IJzersterke muzikale vondsten. Adembenemende, in elkaar geweven improvisaties. Uitmuntend en intens uitgevoerd. Kraakheldere melodieën, geen zwakke momenten, smaakvol en wijs gedoseerd.

Bernstein zit ‘in’ de muziek. Je hoort precies wat hij bedoelt. Complexe muzikale puzzels pakt hij aan met het inzicht en overzicht dat alleen de grootmeesters hebben.

Hij weet waar hij vandaan komt, weet waar hij naartoe gaat en verliest geen seconde de spanning en het plezier van het moment. Hij weet wat hij doet, neemt de tijd en de ruimte om zijn ideeën te laten groeien en bloeien.

Zijn spel heeft evenwicht: op goedgekozen momenten hoor je de ‘blues’. Er zijn talloze, subtiele verwijzingen naar de jazzgeschiedenis. Er straalt enorm veel speelplezier vanaf. Zo kan ik nog uren doorgaan.

Hier vind je twee van mijn favoriete YouTube-voorbeelden: Inner Urge is audio only; Bernstein speelt de tweede solo.

De andere video is Jive Coffee met Brad Mehldau. Enjoy!

tom beek (c) hans reitzema

Tom Beek, saxofonist, tekstschrijver, webdesigner en fotograaf. Onregelmatig op Twitter en Instagram. Eindredacteur Jazz Bulletin. Nerd/helpdesk/detective. Gek op jazz, koffie en camera's. Ruikt aan boeken.

Plaats een reactie