Leef-tijd, de tijd van je leven

Rennen werd huppelen. Rustmomenten werden langer en frequenter. Wandelingen die úren duurden, werden korter.

Toen ik – enkele jaren geleden – de eerste grijze haren zag op de lieve snuit van mijn hond Siem, realiseerde ik me: er komt een moment dat we afscheid van haar moeten nemen.

Ze komt vroeg of laat onder een bus, of een buurmeisje let niet goed op tijdens het uitlaten. Het kan zo maar gebeuren. Ik voelde: ik wil er klaar voor zijn.

Maar hoe bereid je je daarop voor? Op iets waarvan je nooit weet wanneer het gebeurt? Kan niet.

Wat wél kan, besloot ik, is niet in die angst leven, maar genieten van elk moment dat je samen hebt. Altijd het beste van jezelf geven, uitgaan van wat je waard bent. No holding back. Dat is het enige wat je kunt doen. Meer laat de tijd niet toe.

Het fenomeen ‘tijd’ is natuurlijk een bij voorbaat kansloze poging van de mens om de veranderingen van het leven te structureren. Het leven laat dat niet zo makkelijk toe. Het is veel groter, meer en ruimer dan wat wij ooit kunnen bevatten. Ik ben er van overtuigd dat we met onze ideeën van ‘tijd’ het leven – en daarmee onszelf – tekort doen. Als we die tekortkoming eenmaal zien en accepteren, ziet het er al heel anders uit. Het leven is, ondanks onze imperfectie, een wonderbaarlijk mooi en rijk avontuur. Wat een bevrijding!

Gisteren vierde ik mijn 41e verjaardag. Een goed moment om even stil te staan. Leef-tijd, tijd om te leven. Terugkijken op je leven doe je toch alleen maar als je heel oud bent? Als ik nu terugkijk, wat had ik dan anders willen doen? Weinig, heel weinig. Levend in de illusie dat ik nog lang niet op de helft ben, geeft deze gedachte mij een prettig gevoel. Met minstens zoveel ambities als tekortkomingen, sta ik in de kracht van mijn leven. Zien hoe goed en mooi het is, maakt me dankbaar. Ik ben enthousiast over de toekomst!

Hoe het met Siem is, weet ik helaas niet.

Haar verhaal nam vorig jaar op Koninginnedag een even tragische als wonderbaarlijke wending toen ze zoek raakte, en nooit meer werd gevonden. Siem is op reis, ik weet niet waar naar toe, en ik weet niet wanneer ze aankomt. Mijn ex-vrouw – met wie ik de zorg voor Siem deelde – en ik hebben veel tijd nodig gehad om dit te verwerken. Maar het is ook een mooi verhaal. Want we weten zeker: van de tijd met Siem hebben we onvoorwaardelijke en intens genoten. Haar geluk was ons geluk. Siem heeft het heel goed gehad.

Leeftijd is een mindfuck: het ziet er uit als een getal, maar het betekent iets heel anders. Zien hoe mooi en waardevol het is wat je in handen hebt, dankbaar zijn, genieten van het leven, van elkaar, van het hier en nu, is de mooiste manier om te kijken. Of het nu terug is of vooruit. Hier en nu gebeurt het. Dit is de tijd van je leven.