Tot mijn vijftiende kende ik alleen de Bolero. Later hoorde ik de naam van Ravel steeds vaker voorbijkomen. Vriend Martijn attendeerde mij op het strijkkwartet van Ravel. Dat kwam binnen! Ik leerde elke noot kennen. En alle details, de manier waarop die werden gespeeld. Sindsdien snapte ik waarom mensen het over Hem hadden.
Wat een prachtige melodieën en orkestraties. Maar waarom is het nou precies zo mooi? Als ik u dat kon vertellen, was het niet nodig om naar hem te luisteren. Misschien heb ik als kind te vaak naar de film Fantasia gekeken, dat zou kunnen. Maar dit is ongeveer zoals ik het ervaar:
Wanneer ik Ravel hoor, doe ik mijn ogen dicht. Dan zie ik hele films voor me. Met beekjes, bomen en vogels. Met blauwe lucht, landschappen en kastelen. Met jonkvrouwen, ridders en draken. Met alle kleuren van de regenboog. Het Disney-gehalte is wellicht wat hoog, hoor ik u denken, maar laat dat u niet afschrikken: dat komt door mijn eigen associaties. De klanken van Ravel kunnen mij betoveren.
Hier een video. Gaat u er nu zelf maar even voor zitten, met uw ogen dicht.
Film ‘Round Midnight’ > Dexter Gordon / Dale Turner gaf aan fan van Ravel te zijn. En idd, de klankkleuren en harmonieën van Ravel hebben wel iets jazz-achtigs. Herbie Hancock doe graag een potje Ravel: